Однажды в Болонье на самой главной площади построили дворец из мороженого. И ребята сбегались сюда со всех концов города, чтобы покушать хоть немножко.
Крыша дворца была из взбитых сливок, дым, что поднимался над трубами, из фигурного сахара. Все остальное было из мороженого: двери из мороженого, стены из мороженого, мебель из мороженого.
Один совсем маленький мальчик начал кушать ножку стола. Потом он съел вторую ножку, третью, а когда расправился и с четвертой, то весь стол со всеми тарелками – а они были из самого лучшего, шоколадного мороженого – упал прямо на него…
– Кресло! Дайте мне кресло! – просила какая-то старушка, которая тоже пришла на площадь, но не могла протиснуться в толпе. – Дайте кресло бедной старушке! Помогите мне! Кресло, и, если можно, с ручками!…
Да, это был большой день в Болонье. Настоящий праздник! По приказу докторов ни у кого не болели животики.
И до сих пор, когда ребята просят купить вторую порцию мороженого, родители вздыхают:
– Ах, дружок, тебе надо купить, наверное, целый дворец из мороженого, вроде того, что был в Болонье, вот тогда ты, может быть, будешь доволен!
Կար- չկար մի երկիր, այդ երկրի մարդիկ հենց փողոցում աղբ էին տեսնում միանգամից հավաքում էին: Այդ երկրի մարդիկ շատ հաշտ ու համերաշխ էին ապրում: Մի անգամ մեկն այցելեց այդ երկիր և տեսավ, որ այդ երկիրն ամբողջությամբ մաքուր է, և բերանը մնաց:
Ստացի՛ր թվերով 3000
Կար-չկար մի երկիր, այդ երկրի առաջնորդը ես էի: Ես շատ ծիծաղելի հրամաններ էի տալիս, օրինակ՝ ասում էի՝ սարը մեջտեղից կիսեք: Մի անգամ ես որոշեցի իմ ընկերների հետ գնալ ճամփորդության: Միասին Կարմիր բլուր բարձրացանք: Նրանք մտածում էին, որ ես կատակում եմ: Երբ բարձրանում էինք բլուրը, տեսանք արևի մայրամուտը: Շատ տպավորիչ էր…
Առավոտյան ընդհանուր պարապմունք
Նազենի Հովհաննիսյան 